غدیریه امیرالمومنین
غدیریه امیرالمومنین به سند دیگر
على بن احمد واحدى پیشواى اهل سنت، از ابى هریره نقل کند که مى گفت:
عده اى از اصحاب رسول خدا دور هم جمع، و مناقب خود را بازگو میکردند از جمله:
ابوبکر، عمر،عثمان، طلحه و زبیر، فضل بن عباس، عمار، عبدالرحمن بن عوف، ابوذر، مقداد، سلمان و عبدالله بن مسعود "رضى الله عنهم" بودند، سپس حضرت على "ع" بر آنها وارد شد و پرسید: در چه موضوعى سخن میگوئید؟
گفتند فضائل و مناقب خود را که از رسول خدا "ص" شنیده ایم ذکر میکنیم.
حضرت فرمود: پس حالا به سخنان من گوش دهید و این اشعار را سرود:
مردم به خوبى دانستند که سهم من "در ترویج" اسلام از همه فزونتر است.
و احمد، پیامبر خدا "ص" برادر و خویشاوند و پسر عموى منست.
و منم، که عرب وعجم را به سوى اسلام راهبرى میکنم.
و منم که بزرگان و گردنکشان و دلیران کفار رابه خاک و خون کشیدم.
این قرآن است که همگان را به دوستى و پیروى از من خواند.
و همچنانکه هارون برادر موسى، وصى و جانشین او بود، منهم برادر محمدم همین است فخرمن.
و بر این اساس، مراد در غدیر خم، پیشواى مسلمین نمود.
حال. با اینهمه فضائل کدامیک از شما در اسلام آوردن و خویشاوندى، و سوابق درخشان مى تواند با من برابرى کند.
واى بر آنکه، فرداى قیامت، هنگام ملاقات با خدا، به من ظلم کرده باشد و واى بر کسیکه، وجوب طاعتم را انکار کند و حقم را پایمال نماید.
و واى بر آن بدبختیکه از روى سفاهت، بدون اینکه تقصیرى در من بیند، با من دشمنى نماید.
این روایت و اشعار را، واحدى از قاضى میبدى شافعى، در شرح دیوان منسوب به امیر المومنین "ع" ص 4.7-4.5 و قندوزى حنفى در "ینابیع الموده" ص 68 نقل میکند.
شخصیت سراینده اشعار
او، امیر مومنان، سید مسلمانان، رهبر پیشکسوتان در ایمان، و خاتم اوصیا است.
اولین کسى است که به رسالت محمد "ص" ایمان آورد و وفادارترین مردم به عهد الهى است، در مزایاى انسانى بزرگترین مردم، و در پایدارى در راه حق استوارترین آنان است.
داناترین مردم به احکام خدا، پرچم هدایت خلق، تابشگاه ایمان، در حکمت،خودباخته و بى قرار در ذات خدا و جانشین پیغمبر است که درود بر محمد و او باد.
او، على بن ابیطالب "ع" است،
پاک مردى از خاندان هاشم، که در خانه خدا دیده به جهان گشود،
کسى است که خانه خدا را از بتها پاک نمود، و بالاخره در سال 4..،
در خانه خدا "مسجد کوفه"، در محراب عبادت به شهادت رسید،
پایان زندگیش چنان گذشت که ابتداى تولدش بود: زاده خانه خدا، در پایان زندگى در خانه اى که از بزرگترین خانه هاى خداست شربت شهادت نوشید و مسیر زندگى او در بین این مبدا و منتهى پیوسته با مبدا اعلى بود.
منبع : کتاب الغدیر جلد سوم
