دعای چهل وهفتم صحیفه سجادیه، روز عرفه
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ
شکر از آن خداوند است که پروردگار عالمیان است.
اَللَّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ذَا الْجَلاَلِ وَ الْإِکْرَامِ رَبَّ الْأَرْبَابِ وَ إِلَهَ کُلِّ مَأْلُوهٍ
خدایا سپاس تو راست اى پدید آورنده آسمانها و زمین، اى صاحب جلالت و اکرام، اى پروردگار پرورندگان و اى معبود همه معبودهاى دیگر
وَ خَالِقَ کُلِّ مَخْلُوقٍ وَ وَارِثَ کُلِّ شَیْءٍ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَ لاَ یَعْزُبُ عَنْهُ عِلْمُ شَیْءٍ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ مُحِیطٌ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ رَقِیبٌ
و اى خالق همه مخلوقات و اى وارث همه اشیاء که هرگز چیزى شبیه تو نیست و علم به هیچ شیئى از تو مخفى نمىباشد و تو بر هر چیز محیط هستى و بر همه چیز نگهبانى.
أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْأَحَدُ الْمُتَوَحِّدُ الْفَرْدُ الْمُتَفَرِّدُ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، یکتایى، تنهایى، یگانهاى، بى مانندى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْکَرِیمُ الْمُتَکَرِّمُ الْعَظِیمُ الْمُتَعَظِّمُ الْکَبِیرُ الْمُتَکَبِّرُ
و تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، کریمى، بزرگوارى، عظیم و بزرگى، نهایت کبریایى از آن توست.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْعَلِیُّ الْمُتَعَالِ الشَّدِیدُ الْمِحَالِ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، عالى و بلند مرتبهاى، انتقام و عذابت بسیار سخت و شدید است.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، رحمانى، رحیمى، داناى حکیمى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ الْقَدِیمُ الْخَبِیرُ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، شنواى بینایى، قدیم و آگاهى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْکَرِیمُ الْأَکْرَمُ الدَّائِمُ الْأَدْوَمُ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، کریمترین کریمانى، دائمى و پایدارى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الْأَوَّلُ قَبْلَ کُلِّ أَحَدٍ وَ الْآخِرُ بَعْدَ کُلِّ عَدَدٍ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، و تو قبل از هر چیز، اولى و پس از همه اعداد، آخر تویى
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الدَّانِی فِی عُلُوِّهِ وَ الْعَالِی فِی دُنُوِّهِ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، در عین حال که بلند مرتبهاى به همه نزدیکى و در عین حال که به همه نزدیک هستى، رفیع و بلند مرتبهاى.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْحَمْدِ
تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، داراى شوکت و عظمتى و کبریاء و سپاس از آن توست.
وَ أَنْتَ اللَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ الَّذِی أَنْشَأْتَ الْأَشْیَاءَ مِنْ غَیْرِ سِنْخٍ وَ صَوَّرْتَ مَا صَوَّرْتَ مِنْ غَیْرِ مِثَالٍ وَ ابْتَدَعْتَ الْمُبْتَدَعَاتِ بِلاَ احْتِذَاءٍ
و تویى آن خدایى که جز تو معبودى نیست، تو اشیاء را بدون الگو و نمونهاى ایجاد کردى، و مخلوقات را بدون شبیه، تصویر کردى و پدیدههاى نو را بدون الگوگیرى، وجود بخشیدى.
أَنْتَ الَّذِی قَدَّرْتَ کُلَّ شَیْءٍ تَقْدِیراً وَ یَسَّرْتَ کُلَّ شَیْءٍ تَیْسِیراً وَ دَبَّرْتَ مَا دُونَکَ تَدْبِیراً
تویى که براى هر چیزى اندازهاى مقدر ساختى و هر امر ممکنى را میسر نمودى و امور موجودات و مخلوقات را تدبیر کردى.
أَنْتَ الَّذِی لَمْ یُعِنْکَ عَلَى خَلْقِکَ شَرِیکٌ وَ لَمْ یُوَازِرْکَ فِی أَمْرِکَ وَزِیرٌ وَ لَمْ یَکُنْ لَکَ مُشَاهِدٌ وَ لاَ نَظِیرٌ
تویى که در آفرینش هیچ شریکى تو را یارى ننمود و هیچ وزیرى تو را معاضدت نکرد و هیچ کس شاهد بر کار تو و نظیر تو نبود.
أَنْتَ الَّذِی أَرَدْتَ فَکَانَ حَتْماً مَا أَرَدْتَ وَ قَضَیْتَ فَکَانَ عَدْلاً مَا قَضَیْتَ وَ حَکَمْتَ فَکَانَ نِصْفاً مَا حَکَمْتَ
تویى که اراده کردى و بلا فاصله آنچه اراده نمودى محقق شد و تویى که به قضاوت نشستى و آنچه تو بدان قضاوت کردى عین عدل بود و حکم نمودى و حکمت بر اساس انصاف بود.
أَنْتَ الَّذِی لاَ یَحْوِیکَ مَکَانٌ وَ لَمْ یَقُمْ لِسُلْطَانِکَ سُلْطَانٌ وَ لَمْ یُعْیِکَ بُرْهَانٌ وَ لاَ بَیَانٌ
تویى که هرگز مکان تو را فرا نمىگیرد و در برابر سلطنت تو هیچ سلطنتى تاب مقاومت ندارد و هیچ برهان و بیانى تو را عاجز نمىکند.
أَنْتَ الَّذِی أَحْصَیْتَ کُلَّ شَیْءٍ عَدَداً وَ جَعَلْتَ لِکُلِّ شَیْءٍ أَمَداً وَ قَدَّرْتَ کُلَّ شَیْءٍ تَقْدِیراً
تویى که عدد همه اشیاء را شمارش کردهاى و براى هر چیزى پایانى قرار دادهاى و هر چیزى را به اندازهاش خلق کردهاى.
أَنْتَ الَّذِی قَصُرَتِ الْأَوْهَامُ عَنْ ذَاتِیَّتِکَ وَ عَجَزَتِ الْأَفْهَامُ عَنْ کَیْفِیَّتِکَ وَ لَمْ تُدْرِکِ الْأَبْصَارُ مَوْضِعَ أَیْنِیَّتِکَ
تویى که اندیشهها و اوهام از درک ذات تو قاصرند و فهمها از رسیدن به کیفیت تو عاجزند و چشمها نمىتوانند موضع و جایگاه تو را دریابند.
أَنْتَ الَّذِی لاَ تُحَدُّ فَتَکُونَ مُحْدُوداً وَ لَمْ تُمَثَّلْ فَتَکُونَ مَوْجُوداً وَ لَمْ تَلِدْ فَتَکُونَ مَوْلُوداً
تویى که حد و مرز ندارى تا محدودى شوى و متمثل نمىشوى تا کنه تو وجدان شود و زاییده نمىشوى تا مولود محسوب گردى.
أَنْتَ الَّذِی لاَ ضِدَّ مَعَکَ فَیُعَانِدَکَ وَ لاَ عِدْلَ لَکَ فَیُکَاثِرَکَ وَ لاَ نِدَّ لَکَ فَیُعَارِضَکَ
تویى که هرگز چیزى با تو ضد نیست تا تو را دشمنى کند و همانندى ندارى تا در رقابت با تو افزونى نشان دهد و نظیرى برایت نیست که با تو به معارضه برخیزد.
أَنْتَ الَّذِی ابْتَدَأَ وَ اخْتَرَعَ وَ اسْتَحْدَثَ وَ ابْتَدَعَ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ مَا صَنَعَ
تویى که به آفرینش ابتدا کردى و اختراع و ابداع و نو آورى در موجودات از آن توست و چه نیکو آفریدهاى.
سُبْحَانَکَ مَا أَجَلَّ شَأْنَکَ وَ أَسْنَى فِی الْأَمَاکِنِ مَکَانَکَ وَ أَصْدَعَ بِالْحَقِّ فُرْقَانَکَ
خدایا منزهى تو! چه والاست شأن تو و چه بلند است منزلت تو و چه آشکار است حق بودن قرآن تو!
سُبْحَانَکَ مِنْ لَطِیفٍ مَا أَلْطَفَکَ وَ رَءُوفٍ مَا أَرْأَفَکَ وَ حَکِیمٍ مَا أَعْرَفَکَ
پاک و منزهى تو اى صاحب لطف، چقدر اهل احسان و لطفى. و اى مهربان، چه قدر مهربانى و اى دانا، چه بسیار است دانش تو!
سُبْحَانَکَ مِنْ مَلِیکٍ مَا أَمْنَعَکَ وَ جَوَادٍ مَا أَوْسَعَکَ وَ رَفِیعٍ مَا أَرْفَعَکَ ذُو الْبَهَاءِ وَ الْمَجْدِ وَ الْکِبْرِیَاءِ وَ الْحَمْدِ
پاک و منزهى تو! اى پادشاهى که چه بلند است مقام تو. و اى بخشندهاى که چه وسیع است بخششهاى تو و اى بلند مرتبهاى که چه رفیع است جایگاه تو! اى که ارزش و مجد و کبریاء و ستایش از آن توست.
سُبْحَانَکَ بَسَطْتَ بِالْخَیْرَاتِ یَدَکَ وَ عُرِفَتِ الْهِدَایَةُ مِنْ عِنْدِکَ فَمَنِ الْتَمَسَکَ لِدِینٍ أَوْ دُنْیَا وَجَدَکَ
خدایا پاک و منزهى تو! دست خود را در خیرات باز کردهاى و مسیر هدایت از سوى تو شناخته مىشود، پس هر که براى وصول به دین یا دنیا تو را طلب کند، تو را مىیابد!
سُبْحَانَکَ خَضَعَ لَکَ مَنْ جَرَى فِی عِلْمِکَ وَ خَشَعَ لِعَظَمَتِکَ مَا دُونَ عَرْشِکَ وَ انْقَادَ لِلتَّسْلِیمِ لَکَ کُلُّ خَلْقِکَ
پاک و منزهى تو، هر چه که معلوم توست، در برابر تو خاضع است و آنچه فروتر از جایگاه والاى توست، در برابرت خاشع است و همه مخلوقات در برابر تو تسلیم و منقادند
سُبْحَانَکَ لاَ تُحَسُّ وَ لاَ تُجَسُّ وَ لاَ تُمَسُّ وَ لاَ تُکَادُ وَ لاَ تُمَاطُ وَ لاَ تُنَازَعُ وَ لاَ تُجَارَى وَ لاَ تُمَارَى وَ لاَ تُخَادَعُ وَ لاَ تُمَاکَرُ
پاک و منزهى تو! به حس در نمىآیى و مورد تماس جسمانى واقع نمىشوى و کید و مکر در تو بى اثر است و دور نمىشوى و با تو نزاع نتوان کرد و غلبه بر تو نا ممکن است و جدال و خدعه و فریب در مورد تو امکان ناپذیر است!
سُبْحَانَکَ سَبِیلُکَ جَدَدٌ وَ أَمْرُکَ رَشَدٌ وَ أَنْتَ حَیٌّ صَمَدٌ
پاک و منزهى تو! راه تو مستقیم و هموار است و اوامر تو در راستاى رشد و هدایت است و تو زنده استوار و محکمى!
سُبْحَانَکَ قَولُکَ حُکْمٌ وَ قَضَاؤُکَ حَتْمٌ وَ إِرَادَتُکَ عَزْمٌ
پاک و پیراستهاى تو! سخن تو حکم و قانون است و قضاوت تو قطعى و اراده تو استوار است.
سُبْحَانَکَ لاَ رَادَّ لِمَشِیَّتِکَ وَ لاَ مُبَدِّلَ لِکَلِمَاتِکَ
پاک و منزهى تو! رد کنندهاى براى مشیت تو نیست و کسى نمىتواند کلمات تو را تبدیل کند.
سُبْحَانَکَ بَاهِرَ الْآیَاتِ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ بَارِئَ النَّسَمَاتِ
پاک و منزهى تو! اى که آیات و نشانههایت آشکار است، اى که خالق آسمانها و آفریننده جانهایى!
لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَدُومُ بِدَوَامِکَ
حمد و سپاس مخصوص توست، حمدى که دائم به دوام تو مىباشد
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خَالِداً بِنِعْمَتِکَ
و از براى توست حمدى که جاوید است به جاودانگى نعمتهایت.
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یُوَازِی صُنْعَکَ
و از آن توست حمدى که موازى با آفرینش توست
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَزِیدُ عَلَى رِضَاکَ
و از توست حمدى که افزون بر رضایت تو مىباشد
وَ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً مَعَ حَمْدِ کُلِّ حَامِدٍ وَ شُکْراً یَقْصُرُ عَنْهُ شُکْرُ کُلِّ شَاکِرٍ
و براى توست سپاسى که همراه با سپاس هر سپاسگزار است و شکرى که شکر هر شکرگزارى از آن کمتر است.
حَمْداً لاَ یَنْبَغِی إِلاَّ لَکَ وَ لاَ یُتَقَرَّبُ بِهِ إِلاَّ إِلَیْکَ
سپاسى که شایسته غیر تو نیست و با آن جز به سوى تو تقرب نتوان جست.
حَمْداً یُسْتَدَامُ بِهِ الْأَوَّلُ وَ یُسْتَدْعَى بِهِ دَوَامُ الْآخِرِ
سپاسى که با آن لطف اول دوام یابد و استمرار الطاف در آینده درخواست شود
حَمْداً یَتَضَاعَفُ عَلَى کُرُورِ الْأَزْمِنَةِ وَ یَتَزَایَدُ أَضْعَافاً مُتَرَادِفَةً
حمدى که با گذشت زمانها افزایش یابد و پى در پى بیشتر و بیشتر گردد.
حَمْداً یَعْجِزُ عَنْ إِحْصَائِهِ الْحَفَظَةُ وَ یَزِیدُ عَلَى مَا أَحْصَتْهُ فِی کِتَابِکَ الْکَتَبَةُ
حمدى که حافظان و نگاهبانان از شمارش آن عاجز شوند و از آنچه که نویسندگان وحى در کتاب قرآن شمردهاند، بیشتر باشد.
حَمْداً یُوازِنُ عَرْشَکَ الْمَجِیدَ وَ یُعَادِلُ کُرْسِیَّکَ الرَّفِیعَ
سپاسى که برابر با عرش عظیم تو و همسنگ جایگاه بلند تو باشد.
حَمْداً یَکْمُلُ لَدَیْکَ ثَوَابُهُ وَ یَسْتَغْرِقُ کُلَّ جَزَاءٍ جَزَاؤُهُ
سپاسى که ثوابش در نزد تو کامل باشد و پاداش آن همه پاداشها را شامل گردد.
حَمْداً ظَاهِرُهُ وَفْقٌ لِبَاطِنِهِ وَ بَاطِنُهُ وَفْقٌ لِصِدْقِ النِّیَّةِ
حمدى که ظاهرش با باطنش موافق باشد و باطن آن همراه با صدق در نیت باشد.
حَمْداً لَمْ یَحْمَدْکَ خَلْقٌ مِثْلَهُ وَ لاَ یَعْرِفُ أَحَدٌ سِوَاکَ فَضْلَهُ
حمدى که هیچ یک از مخلوقاتت مثل آن را بجاى نیاورده باشد و کسى جز تو به فضیلت آن عالم نباشد.
حَمْداً یُعَانُ مَنِ اجْتَهَدَ فِی تَعْدِیدِهِ وَ یُؤَیَّدُ مَنْ أَغْرَقَ نَزْعاً فِی تَوْفِیَتِهِ
سپاسى که هر کس در افزایش آن بکوشد از جانب خداوند یارى مىشود و هر کس در اداء کامل آن شوق بسیار داشته باشد مورد تأیید قرار مىگیرد.
حَمْداً یَجْمَعُ مَا خَلَقْتَ مِنَ الْحَمْدِ وَ یَنْتَظِمُ مَا أَنْتَ خَالِقُهُ مِنْ بَعْدُ
حمدى که جامع همه حمدهاى مخلوق باشد و حمدهاى پس از این را نیز منتظم سازد.
حَمْداً لاَ حَمْدَ أَقْرَبُ إِلَى قَوْلِکَ مِنْهُ وَ لاَ أَحْمَدَ مِمَّنْ یَحْمَدُکَ بِهِ
حمدى که هیچ حمد دیگرى نزدیکتر از آن به قول تو نباشد و سپاسگزارى، سپاسگزارتر از آنکه بدان تو را سپاس مىگوید، موجود نباشد.
حَمْداً یُوجِبُ بِکَرَمِکَ الْمَزِیدَ بِوُفُورِهِ وَ تَصِلُهُ بِمَزِیدٍ بَعْدَ مَزِیدٍ طَوْلاً مِنْکَ
حمدى که با افزونیش موجب شود که از راه کرم تو نعمتها افزونتر شود و تو آن را با افزایش پى در پى به عطا و بخشش متصل فرمایى.
حَمْداً یَجِبُ لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَ یُقَابِلُ عِزَّ جَلاَلِکَ
حمدى که به خاطر کرم تو واجب گردد و برابر با بزرگى جلال تو باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ الْمُصْطَفَى الْمُکَرَّمِ الْمُقَرَّبِ أَفْضَلَ صَلَوَاتِکَ وَ بَارِکْ عَلَیْهِ أَتَمَّ بَرَکَاتِکَ وَ تَرَحَّمْ عَلَیْهِ أَمْتَعَ رَحَمَاتِکَ
پروردگارا بر محمد صلى الله علیه و آله و آل او درود فرست، او که برگزیده و پسندیده و مکرم و مقرب درگاه توست. درودى که برترین درودها باشد و کاملترین برکاتت را بر او نازل و پر بارترین رحمتهایت را به او عطا فرما.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً زَاکِیَةً لاَ تَکُونُ صَلاَةٌ أَزْکَى مِنْهَا
پروردگارا بر محمد صلى الله علیه و آله و آل او درود فرست، درودى پاک که هیچ درودى پاکتر از آن نباشد
وَ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاَةً نَامِیَةً لاَ تَکُونُ صَلاَةٌ أَنْمَى مِنْهَا وَ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاَةً رَاضِیَةً لاَ تَکُونُ صَلاَةٌ فَوْقَهَا
و درودى که فزایندهتر از آن موجود نباشد و درودى همراه با خشنودى که درودى بالاتر از آن نباشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تُرْضِیهِ وَ تَزِیدُ عَلَى رِضَاهُ وَ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاَةً تُرْضِیکَ و تَزِیدُ عَلَى رِضَاکَ لَهُ
پروردگارا بر محمد صلى الله علیه و آله و آل او درود فرست، درودى که رضایت او و بالاتر از آن را تأمین کند،
وَ صَلِّ عَلَیْهِ صَلاَةً لاَ تَرْضَى لَهُ إِلاَّ بِهَا وَ لاَ تَرَى غَیْرَهُ لَهَا أَهْلاً
و بر او درودى بفرست که تو را راضى گرداند و از رضایت تو نسبت به پیامبر صلى الله علیه و آله افزونتر باشد. و بر او درودى فرست که براى او جز به آن خشنود نمىگردى و جز او را شایسته آن نمىدانى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تُجَاوِزُ رِضْوَانَکَ وَ یَتَّصِلُ اتِّصَالُهَا بِبَقَائِکَ وَ لاَ یَنْفَدُ کَمَا لاَ تَنْفَدُ کَلِمَاتُکَ
پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، درودى که از رضوان تو بگذرد و استمرار آن همراه با بقاء تو باشد و همانگونه که کلمات تو پایان ندارد، بى پایان باشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تَنْتَظِمُ صَلَوَاتِ مَلاَئِکَتِکَ وَ أَنْبِیَائِکَ وَ رُسُلِکَ وَ أَهْلِ طَاعَتِکَ
پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست، درودى که همه درودهاى فرشتگان و انبیاء و رسولان و بندگان فرمانبردارت را هماهنگ سازد
وَ تَشْتَمِلُ عَلَى صَلَوَاتِ عِبَادِکَ مِنْ جِنِّکَ وَ إِنْسِکَ وَ أَهْلِ إِجَابَتِکَ وَ تَجْتَمِعُ عَلَى صَلاَةِ کُلِّ مَنْ ذَرَأْتَ وَ بَرَأْتَ مِنْ أَصْنَافِ خَلْقِکَ
و مشتمل بر درودهاى بندگانت از جن و انس و اشخاص پذیراى دعوت تو باشد و جامع درودهاى همه انواع مخلوقاتت باشد که آنها را خلق کردهاى.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ صَلاَةً تُحِیطُ بِکُلِّ صَلاَةٍ سَالِفَةٍ وَ مُسْتَأْنَفَةٍ وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَى آلِهِ صَلاَةً مَرْضِیَّةً لَکَ وَ لِمَنْ دُونَکَ
پروردگارا بر پیامبر و عترت او درود بفرست. درودى که بر همه درودهاى گذشته و تازه احاطه داشته باشد و بر او و آل او درود فرست، درودى که مورد خشنودى تو و غیر تو باشد
وَ تُنْشِئُ مَعَ ذَلِکَ صَلَوَاتٍ تُضَاعِفُ مَعَهَا تِلْکَ الصَّلَوَاتِ عِنْدَهَا وَ تَزِیدُهَا عَلَى کُرُورِ الْأَیَّامِ زِیَادَةً فِی تَضَاعِیفَ لاَ یَعُدُّهَا غَیْرُکَ
و منشأ درودهاى دیگرى شود که مجموع آنها چند برابر گردد و موجب شود که در طول ایام این درودها به قدرى زیاد شود که جز تو کسى نتواند آنها را بشمارد.
رَبِّ صَلِّ عَلَى أَطَایِبِ أَهْلِ بَیْتِهِ الَّذِینَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِکَ وَ جَعَلْتَهُمْ خَزَنَةَ عِلْمِکَ وَ حَفَظَةَ دِینِکَ وَ خُلَفَاءَکَ فِی أَرْضِکَ
پروردگارا بر پاکان از اهل بیت پیامبر درود فرست، همانها که براى امر خودت انتخابشان کردى و آنها را خزانه علم و نگاهبانان دین خود قرار دادى و به عنوان جانشینان خود در زمین
وَ حُجَجَکَ عَلَى عِبَادِکَ وَ طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِیراً بِإِرَادَتِکَ وَ جَعَلْتَهُمُ الْوَسِیلَةَ إِلَیْکَ وَ الْمَسْلَکَ إِلَى جَنَّتِکَ
و حجتهاى خود بر بندگانت برگزیدى و با اراده خود آنان را از پلیدى و ناپاکى، پاک ساختى و آنان را به عنوان وسیلهاى به سوى خود و راهى به سوى بهشتت برگزیدى.
رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ صَلاَةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِکَ وَ کَرَامَتِکَ
پروردگارا بر محمد صلى الله علیه و آله و آل او درود فرست، درودى که با آن بخششها و تکریمهایت را در حق آنان افزون گردانى
وَ تُکْمِلُ لَهُمُ الْأَشْیَاءَ مِنْ عَطَایَاکَ وَ نَوَافِلِکَ وَ تُوَفِّرُ عَلَیْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِکَ وَ فَوَائِدِکَ
و همه چیز را با عطایا و هدایایت براى آنان کامل نمایى و بهره آنان را از سودها و منفعتهایت فراوان گردانى.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ صَلاَةً لاَ أَمَدَ فِی أَوَّلِهَا وَ لاَ غَایَةَ لِأَمَدِهَا وَ لاَ نِهَایَةَ لِآخِرِهَا
پروردگارا بر او و آل او درود فرست، درودى که آغازش را حدى و پایان و سرانجامش را نهایتى نباشد.
رَبِّ صَلِّ عَلَیْهِمْ زِنَةَ عَرْشِکَ وَ مَا دُونَهُ وَ مِلْءَ سَمَاوَاتِکَ وَ مَا فَوْقَهُنَّ وَ عَدَدَ أَرَضِیکَ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَ
اى پروردگار من، بر پیغمبر و آلش درود فرست به میزان عرش و مادون عرشت، و به مقدار آنچه آسمانها و فوق آسمانهایت را پر کرده است، و به اندازه زمینها و آنچه در زیر آنها و در بین آنهاست،
صَلاَةً تُقَرِّبُهُمْ مِنْکَ زُلْفَى وَ تَکُونُ لَکَ وَ لَهُمْ رِضًى وَ مُتَّصِلَةً بِنَظَائِرِهِنَّ أَبَداً
درودى که آنان را به تو نزدیک سازد و موجب رضایت تو و آنها شود و به درودهاى دیگر همیشه متصل باشد.
اَللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ وَ مَنَاراً فِی بِلاَدِکَ بَعْدَ أَنْ وَصَلْتَ حَبْلَهُ بِحَبْلِکَ
خدایا تو در هر زمانى، دینت را بوسیله امامى تأیید کردى و او را نشانهاى براى بندگانت و علامتى در سرزمینهایت قرار دادى، پس از آنکه رشته او را به ریسمان خود وصل کردى
وَ جَعَلْتَهُ الذَّرِیعَةَ إِلَى رِضْوَانِکَ وَ افْتَرَضْتَ طَاعَتَهُ وَ حَذَّرْتَ مَعْصِیَتَهُ وَ أَمَرْتَ بِامْتِثَالِ أَوَامِرِهِ وَ الاِنْتِهَاءِ عِنْدَ نَهْیِهِ
و او را طریقى براى رضوان خود قرار دادى و طاعتش را واجب و معصیتاش را ممنوع ساختى و امر کردى که اوامر او را امتثال کنیم و نواهى او را مرتکب نشویم
وَ أَلاَّ یَتَقَدَّمَهُ مُتَقَدِّمٌ وَ لاَ یَتَأَخَّرَ عَنْهُ مُتَأَخِّرٌ فَهُوَ عِصْمَةُ اللاَّئِذِینَ وَ کَهْفُ الْمُؤْمِنِینَ وَ عُرْوَةُ الْمُتَمَسِّکِینَ وَ بَهَاءُ الْعَالَمِینَ
و هیچکس بر او پیشى نگیرد و از او عقب نیفتد که او پناه پناه آورندگان و جایگاه مؤمنان و مستمسک چنگ زنندگان و چشم روشنى عالمیان است.
اَللَّهُمَّ فَأَوْزِعْ لِوَلِیِّکَ شُکْرَ مَا أَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیْهِ وَ أَوْزِعْنَا مِثْلَهُ فِیهِ وَ آتِهِ مِنْ لَدُنْکَ سُلْطَاناً نَصِیراً وَ افْتَحْ لَهُ فَتْحاً یَسِیراً
خداوندا به ولیت توفیق شکر نعمتهایى را که باو دادهاى الهام کن و به ما نیز توفیق سپاس چنین ولى اى را عنایت فرما و او را از جانب خود یارى کن تا بر همگان سلطنت یابد و بآسانى اسباب پیروزى را برایش فراهم گردان
وَ أَعِنْهُ بِرُکْنِکَ الْأَعَزِّ وَ اشْدُدْ أَزْرَهُ وَ قَوِّ عَضُدَهُ وَ رَاعِهِ بِعَیْنِکَ وَ احْمِهِ بِحِفْظِکَ وَ انْصُرْهُ بِمَلاَئِکَتِکَ وَ امْدُدْهُ بِجُنْدِکَ الْأَغْلَبِ
و با استوانههاى محکم خود او را یارى کن و کمر او را محکم ببند و بازوانش را قوى گردان و او را به دیده خود مورد عنایت قرار ده و در کنف حفاظت خود او را حمایت و با فرشتگانت او را یارى کن و با سربازان فراوان و پیروزمندت او را امداد فرما.
وَ أَقِمْ بِهِ کِتَابَکَ وَ حُدُودَکَ وَ شَرَائِعَکَ وَ سُنَنَ رَسُولِکَ - صَلَوَاتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ - وَ أَحْیِ بِهِ مَا أَمَاتَهُ الظَّالِمُونَ مِنْ مَعَالِمِ دِینِکَ
و بوسیله او کتاب و قوانین و شرایع و سنتهاى رسولت - که درودت بر او و آل او باد - را بر پا دار و بواسطه او آنچه را از نشانههاى دینت که ستمکاران آنها را نابود کردهاند، دو باره احیا کن
وَ اجْلُ بِهِ صَدَاءَ الْجَوْرِ عَنْ طَرِیقَتِکَ وَ أَبِنْ بِهِ الضَّرَّاءَ مِنْ سَبِیلِکَ وَ أَزِلْ بِهِ النَّاکِبِینَ عَنْ صِرَاطِکَ وَ امْحَقْ بِهِ بُغَاةَ قَصْدِکَ عِوَجاً
و بوسیله او تعرض ستم پیشگان نسبت به راهت را از میان بردار و سختى و مشقت طریقت را توسط او بر طرف ساز و آنها را که با پیمان شکنى از راه تو منحرف شدند از میان بردار و آنها را که در صدد ایجاد انحراف در مقصد تو هستند، نابود ساز.
وَ أَلِنْ جَانِبَهُ لِأَوْلِیَائِکَ وَ ابْسُطْ یَدَهُ عَلَى أَعْدَائِکَ وَ هَبْ لَنَا رَأْفَتَهُ وَ رَحْمَتَهُ وَ تَعَطُّفَهُ وَ تَحَنُّنَهُ وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ
و او را نسبت به دوستانت نرم گردان و نسبت به دشمنانت دست قدرت او را بگشاى و مهربانى و رحمت و عطوفت و بخشش او را در حق ما به ما عنایت کن و ما را نسبت به او شنوا و مطیع
وَ فِی رِضَاهُ سَاعِینَ وَ إِلَى نُصْرَتِهِ وَ الْمُدَافَعَةِ عَنْهُ مُکْنِفِینَ وَ إِلَیْکَ وَ إِلَى رَسُولِکَ - صَلَوَاتُکَ اللَّهُمَّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ - بِذَلِکَ مُتَقَرِّبِینَ
و نسبت به جلب رضایتش کوشا گردان و ما را در یارى و دفاع از او حمایت فرما و از کسانى قرار ده که از این طریق به تو و به رسولت - که درودت بر او و آل او باد - تقرب مىجویند.
اَللَّهُمَّ وَ صَلِّ عَلَى أَوْلِیَائِهِمُ الْمُعْتَرِفِینَ بِمَقَامِهِمُ الْمُتَّبِعِینَ مَنْهَجَهُمُ الْمُقْتَفِینَ آثَارَهُمُ الْمُسْتَمْسِکِینَ بِعُرْوَتِهِمُ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَتِهِمُ
خداوندا و درود فرست بر دوستان امامان که معترف به مقام والاى آنهایند و راه آنها را مىپیمایند و در پى آثار آنها مىروند و به ریسمان محکم آنان چنگ مىزنند و دست بر رشته ولایت آنان دارند
الْمُؤْتَمِّینَ بِإِمَامَتِهِمُ الْمُسَلِّمِینَ لِأَمْرِهِمُ الْمُجْتَهِدِینَ فِی طَاعَتِهِمُ الْمُنْتَظِرِینَ أَیَّامَهُمُ
و امامت آنها را پذیرفتهاند و تسلیم اوامر آنها هستند و در طاعت آنها مىکوشند و در انتظار روز حکومت آنها هستند
الْمَادِّینَ إِلَیْهِمْ أَعْیُنَهُمْ الصَّلَوَاتِ الْمُبَارَکَاتِ الزَّاکِیَاتِ النَّامِیَاتِ الْغَادِیَاتِ الرَّائِحَاتِ
و چشم امید بسوى آنان دارند، درودهائى مبارک و پاک و فزاینده در بامداد و شامگاه.
وَ سَلِّمْ عَلَیْهِمْ وَ عَلَى أَرْوَاحِهِمْ وَ اجْمَعْ عَلَى التَّقْوَى أَمْرَهُمْ وَ أَصْلِحْ لَهُمْ شُئُونَهُمْ وَ تُبْ عَلَیْهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
و بر آنها و بر ارواحشان درود فرست و امور آنها را بر تقوى قرار ده و شئونشان را اصلاح کن و توبه آنها را بپذیر، همانا تو بسیار تو به پذیر و مهربانى
وَ خَیْرُ الْغَافِرِینَ وَ اجْعَلْنَا مَعَهُمْ فِی دَارِ السَّلاَمِ بِرَحْمَتِکَ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ
و بهترین آمرزندگانى. و ما را در بهشت در زمره آنان قرار ده به رحمتت اى مهربانترین مهربانان.
اَللَّهُمَّ هَذَا یَوْمُ عَرَفَةَ یَوْمٌ شَرَّفْتَهُ وَ کَرَّمْتَهُ وَ عَظَّمْتَهُ نَشَرْتَ فِیهِ رَحْمَتَکَ وَ مَنَنْتَ فِیهِ بِعَفْوِکَ وَ أَجْزَلْتَ فِیهِ عَطِیَّتَکَ وَ تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَى عِبَادِکَ
خدایا امروز، روز عرفه است، روزى که به آن شرافت و کرامت و عظمت بخشیدهاى، و در آن رحمت خودت را منتشر ساختهاى و با عفوت در این روز، بر بندگان خود منت گذاشتهاى و عطیهات در این روز را نیکو قرار دادهاى و بواسطه این روز بر بندگانت تفضل فرمودهاى.
اَللَّهُمَّ وَ أَنَا عَبْدُکَ الَّذِی أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ قَبْلَ خَلْقِکَ لَهُ وَ بَعْدَ خَلْقِکَ إِیَّاهُ فَجَعَلْتَهُ مِمَّنْ هَدَیْتَهُ لِدِینِکَ
و خدایا من بندهاى از بندگان توأم که قبل از خلقت و پس از آفریدنم به من نعمت عطا کردهاى و مرا از کسانى قرار دادهاى که بسوى دینت هدایتشان کردى
وَ وَفَّقْتَهُ لِحَقِّکَ وَ عَصَمْتَهُ بِحَبْلِکَ وَ أَدْخَلْتَهُ فِی حِزْبِکَ وَ أَرْشَدْتَهُ لِمُوَالاَةِ أَوْلِیَائِکَ وَ مُعَادَاةِ أَعْدَائِکَ
و مرا نسبت به اداء حق خودت توفیق دادهاى و با ریسمان محکم خودت مرا حفظ نمودهاى و در حزب خود داخلم نمودهاى و در جهت دوستى با دوستان و دشمنى با دشمنانت ارشادم کردهاى.
ثُمَّ أَمَرْتَهُ فَلَمْ یَأْتَمِرْ وَ زَجَرْتَهُ فَلَمْ یَنْزَجِرْ وَ نَهَیْتَهُ عَنْ مَعْصِیَتِکَ فَخَالَفَ أَمْرَکَ إِلَى نَهْیِکَ لاَ مُعَانَدَةً لَکَ وَ لاَ اسْتِکْبَاراً عَلَیْکَ
خدایا من کسى هستم که فرمانم دادى اما اطاعت نکردم، نهىام نمودى اما اجتناب نکردم، از معصیت خود بر حذرم داشتى اما امرت را زیر پا گذاشتم و نهىات را مرتکب شدم، اما این مخالفتها از باب دشمنى با تو و به عنوان گردنکشى در برابر تو نبوده است،
بَلْ دَعَاهُ هَوَاهُ إِلَى مَا زَیَّلْتَهُ وَ إِلَى مَا حَذَّرْتَهُ وَ أَعَانَهُ عَلَى ذَلِکَ عَدُوُّکَ وَ عَدُوُّهُ
بلکه هواى نفس مرا بسوى آنچه تو کنار زدهاى و نهى فرمودهاى کشانید و این شیطان یعنى دشمن تو و دشمن من بود
فَأَقْدَمَ عَلَیْهِ عَارِفاً بِوَعِیدِکَ رَاجِیاً لِعَفْوِکَ وَاثِقاً بِتَجَاوُزِکَ وَ کَانَ أَحَقَّ عِبَادِکَ مَعَ مَا مَنَنْتَ عَلَیْهِ أَلاَّ یَفْعَلَ
که مرا بر مخالفت یارى داد و با آنکه عالم به وعیدهاى تو بودم و امید به عفو تو داشتم و اطمینان به گذشت تو داشتم بر مخالفت اقدام نمودم با اینکه سزاوارتر از همه بندگانت من بودم که با این همه نعمت و لطف، نافرمانى تو را نکنم.
وَ هَا أَنَا ذَا بَیْنَ یَدَیْکَ صَاغِراً ذَلِیلاً خَاضِعاً خَاشِعاً خَائِفاً مُعْتَرِفاً بِعَظِیمٍ مِنَ الذُّنُوبِ تَحَمَّلْتُهُ وَ جَلِیلٍ مِنَ الْخَطَایَا اجْتَرَمْتُهُ
و اینک من در محضر تو هستم در حالیکه کوچک و خوار و خاضع و خاشع و ترسانم و به گناهان بزرگى که مرتکب شدهام و اشتباهات عظیمى که انجام دادهام، اعتراف دارم
مُسْتَجِیراً بِصَفْحِکَ لاَئِذاً بِرَحْمَتِکَ مُوقِناً أَنَّهُ لاَ یُجِیرُنِی مِنْکَ مُجِیرٌ وَ لاَ یَمْنَعُنِی مِنْکَ مَانِعٌ
و به درگاه عفو تو و آستان رحمت تو پناه آوردهام، در حالیکه یقین دارم هیچکس نمىتواند مرا از قهر تو امان دهد و هیچ مانعى نمىتواند تو را از من باز بدارد.
فَعُدْ عَلَیَّ بِمَا تَعُودُ بِهِ عَلَى مَنِ اقْتَرَفَ مِنْ تَغَمُّدِکَ وَ جُدْ عَلَیَّ بِمَا تَجُودُ بِهِ عَلَى مَنْ أَلْقَى بِیَدِهِ إِلَیْکَ مِنْ عَفْوِکَ
پس بسوى من توجه کن، همانگونه که بدست آورندگان عفوت را مورد توجه قرار میدهى و بر من ببخش چونان بخششى که در حق گدایان آستان گذشتت دارى
وَ امْنُنْ عَلَیَّ بِمَا لاَ یَتَعَاظَمُکَ أَنْ تَمُنَّ بِهِ عَلَى مَنْ أَمَّلَکَ مِنْ غُفْرَانِکَ
و بر من منت بگذار با الطافى که براى تو بزرگ نیست که آنها را بر شخص امیدوار به غفرانت کرم نمایى.
وَ اجْعَلْ لِی فِی هَذَا الْیَوْمِ نَصِیباً أَنَالُ بِهِ حَظّاً مِنْ رِضْوَانِکَ وَ لاَ تَرُدَّنِی صِفْراً مِمَّا یَنْقَلِبُ بِهِ الْمُتَعَبِّدُونَ لَکَ مِنْ عِبَادِکَ
و براى من در این روز نصیبى قرار ده که با آن به بهرهاى از رضوان تو نائل گردم و دست مرا از آنچه بندگان متعبدت بدان رو مىکنند خالى برمگردان.
وَ إِنِّی وَ إِنْ لَمْ أُقَدِّمْ مَا قَدَّمُوهُ مِنَ الصَّالِحَاتِ فَقَدْ قَدَّمْتُ تَوْحِیدَکَ وَ نَفْیَ الْأَضْدَادِ وَ الْأَنْدَادِ وَ الْأَشْبَاهِ عَنْکَ
و من گرچه مانند آنان اعمال صالح پیش نفرستادهام، ولى اعتقاد به یگانگى و نفى اضداد و همتا و شبیه براى تو را تقدیم نمودهام
وَ أَتَیْتُکَ مِنَ الْأَبْوَابِ الَّتِی أَمَرْتَ أَنْ تُؤْتَى مِنْهَا وَ تَقَرَّبْتُ إِلَیْکَ بِمَا لاَ یَقْرُبُ أَحَدٌ مِنْکَ إِلاَّ بالتَّقَرُّبِ بِهِ
و از درهایى وارد شدهام که تو امر به ورود از آنها کردهاى و به وسائطى بسوى تو تقرب جستهام که جز با آنها کسى نمىتواند به تو نزدیک گردد.
ثُمَّ أَتْبَعْتُ ذَلِکَ بِالْإِنَابَةِ إِلَیْکَ وَ التَّذَلُّلِ وَ الاِسْتِکَانَةِ لَکَ وَ حُسْنِ الظَّنِّ بِکَ
سپس بدنبال این امور بسوى تو توبه نمودم و خود را خوار و ذلیل درگاه تو نمودم و بتو حسن ظن دارم
وَ الثِّقَةِ بِمَا عِنْدَکَ وَ شَفَعْتُهُ بِرَجَائِکَ الَّذِی قَلَّ مَا یَخِیبُ عَلَیْهِ رَاجِیکَ
و به آنچه نزد توست مطمئنم و در کنار آن امید به تو دارم، امیدى که هر کس آن را دارا باشد، کمتر مأیوس گردد.
وَ سَأَلْتُکَ مَسْأَلَةَ الْحَقِیرِ الذَّلِیلِ الْبَائِسِ الْفَقِیرِ الْخَائِفِ الْمُسْتَجِیرِ وَ مَعَ ذَلِکَ خِیفَةً وَ تَضَرُّعاً وَ تَعَوُّذاً وَ تَلَوُّذاً
و از تو مسألت دارم چونان مسئلت انسانى خوار و ذلیل و نیازمند و گدا و ترسان و جویاى پناهندگى. و این درخواست از روى ترس و زارى و پناه طلبى است
لاَ مُسْتَطِیلاً بِتَکَبُّرِ الْمُتَکَبِّرِینَ وَ لاَ مُتَعَالِیاً بِدَالَّةِ الْمُطِیعِینَ وَ لاَ مُسْتَطِیلاً بِشَفَاعَةِ الشَّافِعِینَ
نه از روى گردنکشى همچون متکبران و نه از باب بلند پروازى نازکنندگان از اهل طاعت و نه از روى گردن فرازى به جهت شفاعت شافعان.
وَ أَنَا بَعْدُ أَقَلُّ الْأَقَلِّینَ وَ أَذَلُّ الْأَذَلِّینَ وَ مِثْلُ الذَّرَّةِ أَوْ دُونَهَا
و من هنوز هم کمترین کمتران و ذلیلترین ذلیلانم، و همچون ذرهاى بلکه کمتر از آنم. پس اى کسى که در عقوبت گناهکاران شتاب نمىکنى
فَیَا مَنْ لَمْ یُعَاجِلِ الْمُسِیئِینَ وَ لاَ یَنْدَهُ الْمُتْرَفِینَ وَ یَا مَنْ یَمُنُّ بِإِقَالَةِ الْعَاثِرِینَ وَ یَتَفَضَّلُ بِإِنْظَارِ الْخَاطِئِینَ
و آزادى مرفهین اهل ناز و نعمت را از آنان نمىگیرى و اى کسى که با گذشت از لغزش لغز شکاران بر آنان منت دارى و با مهلت دادن به خطاکاران بر آنان تفضل مىکنى.
أَنَا الْمُسِیءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ
اینک این منم آن گنهکار معترف خطاکار لغزشکار
أَنَا الَّذِی أَقْدَمَ عَلَیْکَ مُجْتَرِئاً
منم آن کسى که در برابر تو جسارت ورزید.
أَنَا الَّذِی عَصَاکَ مُتَعَمِّداً
منم آن کسى که عمدا تو را نافرمانى کرد
أَنَا الَّذِی اسْتَخْفَى مِنْ عِبَادِکَ وَ بَارَزَکَ
منم آن کسى که خطا را از بندگانت مخفى کرد ولى در برابر تو آشکارا مخالفت ورزید.
أَنَا الَّذِی هَابَ عِبَادَکَ وَ أَمِنَکَ
منم آنکه از بندگانت ترسید و از تو در امان بود.
أَنَا الَّذِی لَمْ یَرْهَبْ سَطْوَتَکَ وَ لَمْ یَخَفْ بَأْسَکَ
آرى منم آنکه از قدرت تو هراسى نداشت و از عذاب و کیفر تو خوفى بدل راه نداد.
أَنَا الْجَانِی عَلَى نَفْسِهِ
منم که بر خود جنایت کردهام
أَنَا الْمُرْتَهَنُ بِبَلِیَّتِهِ
منم که به بلاى خویش گرفتارم
أَنَا القَلِیلُ الْحَیَاءِ
منم که کم حیاء و کم شرمم
أَنَا الطَّوِیلُ الْعَنَاءِ
منم که به رنجى دراز مبتلایم.
بِحَقِّ مَنِ انْتَجَبْتَ مِنْ خَلْقِکَ وَ بِمَنِ اصْطَفَیْتَهُ لِنَفْسِکَ بِحَقِّ مَنِ اخْتَرْتَ مِنْ بَرِیَّتِکَ وَ مَنِ اجْتَبَیْتَ لِشَأْنِکَ
تو را قسم مىدهم به حق برگزیدگان از میان خلقت و به حق کسانى که آنان را براى خود برگزیدهاى، بحق کسى که او را از میان نیکانت گزینش کردهاى، و کسى که او را مناسب با شأن و کار خود انتخاب فرمودهاى
بِحَقِّ مَنْ وَصَلْتَ طَاعَتَهُ بِطَاعَتِکَ وَ مَنْ جَعَلْتَ مَعْصِیَتَهُ کَمَعْصِیَتِکَ
و به حق کسى که اطاعت از او را با اطاعت از خودت پیوند زدهاى و کسى که نافرمانى او را همچون نافرمانى خودت شمردهاى،
بِحَقِّ مَنْ قَرَنْتَ مُوَالاَتَهُ بِمُوَالاَتِکَ وَ مَنْ نُطْتَ مُعَادَاتَهُ بِمُعَادَاتِکَ
بحق کسى که دوستى با از را کنار دوستى خودت قرار دادى و کسى که دشمنى با او را منوط به دشمنى با خودت نمودهاى،
تَغَمَّدْنِی فِی یَوْمِی هَذَا بِمَا تَتَغَمَّدُ بِهِ مَنْ جَأَرَ إِلَیْکَ مُتَنَصِّلاً وَ عَاذَ بِاسْتِغْفَارِکَ تَائِباً
در این روز مرا تحت پوشش قرار بده با آنچه که پوشش میدهى آنان را که در حال نفرت از گناه بسوى تو پناه مىآورند و در حالى که از گناه نادم و پشیماناند با استغفار به آستان تو پناهنده مىشوند.
وَ تَوَلَّنِی بِمَا تَتَوَلَّى بِهِ أَهْلَ طَاعَتِکَ وَ الزُّلْفَى لَدَیْکَ وَ الْمَکَانَةِ مِنْکَ
و سر پرستى مرا به عهده بگیر همانطور که بعهده مىگیرى سر پرستى کسانى را که اهل طاعت هستند و در نزد تو قرب و منزلتى دارند.
وَ تَوَحَّدْنِی بِمَا تَتَوَحَّدُ بِهِ مَنْ وَفَى بِعَهْدِکَ وَ أَتْعَبَ نَفْسَهُ فِی ذَاتِکَ وَ أَجْهَدَهَا فِی مَرْضَاتِکَ
و مرا اهل توحید کن همانگونه که در حق وفاداران به عهدت آنها که جانشان را در راه تو به سختى مىاندازند و در مسیر رضایت تو جهاد با نفس مىکنند، چنین کردهاى.
وَ لاَ تُؤَاخِذْنِی بِتَفْرِیطِی فِی جَنْبِکَ وَ تَعَدِّی طَوْرِی فِی حُدُودِکَ وَ مُجَاوَزَةِ أَحْکَامِکَ
و مرا در کوتاهى نسبت به حقوقت و تجاوز از حدودت و نافرمانى از احکامت مؤاخذه مکن.
وَ لاَ تَسْتَدْرِجْنِی بِإِمْلاَئِکَ لِی اسْتِدْرَاجَ مَنْ مَنَعَنِی خَیْرَ مَا عِنْدَهُ وَ لَمْ یَشْرَکْکَ فِی حُلُولِ نِعْمَتِهِ بِی
و از طریق فرصت دادن به من، تدریجا گرفتار عقابم مساز همانند عقاب کردن کسى که مرا از خیرى که در نزدش بود منع کرد و حال آنکه در رسیدن نعمتش به من، شریک و همکار تو نبوده و نیست.
وَ نَبِّهْنِی مِنْ رَقْدَةِ الْغَافِلِینَ وَ سِنَةِ الْمُسْرِفِینَ وَ نَعْسَةِ الْمَخْذُولِینَ
و مرا از خواب اهل غفلت و چرت اسرافکاران و خواب آلودگى اهل ذلت بیدار کن.
وَ خُذْ بِقَلْبِی إِلَى مَا اسْتَعْمَلْتَ بِهِ الْقَانِتِینَ وَ اسْتَعْبَدْتَ بِهِ الْمُتَعَبِّدِینَ وَ اسْتَنْقَذْتَ بِهِ الْمُتَهَاوِنِینَ
و قلب مرا علاقمند کن به آنچه که اهل طاعت را بدان وا داشتهاى و بندگان عابد را بوسیله آن فرمانبر خویش ساختهاى و مسامحه کاران را از طریق آن به ساحل نجات رساندهاى.
وَ أَعِذْنِی مِمَّا یُبَاعِدُنِی عَنْکَ وَ یَحُولُ بَیْنِی وَ بَیْنَ حَظِّی مِنْکَ وَ یَصُدُّنِی عَمَّا أُحَاوِلُ لَدَیْکَ
و مرا حفظ کن از کارهائى که از تو دورم مىکند و مانع بهره گیرى من از تو مىشود و از آنچه نزد تو قصد مىکنم بازم مىدارد.
وَ سَهِّلْ لِی مَسْلَکَ الْخَیْرَاتِ إِلَیْکَ وَ الْمُسَابَقَةَ إِلَیْهَا مِنْ حَیْثُ أَمَرْتَ وَ الْمُشَاحَّةَ فِیهَا عَلَى مَا أَرَدْتَ
و راه کارهاى خیر در جهت رضاى خودت را برایم آسان فرما تا در آنها آنگونه که امر فرمودهاى سبقت گیرم و همانطور که تو مىخواهى نسبت به انجام آنها حریص باشم.
وَ لاَ تَمْحَقْنِی فِیمَن تَمْحَقُ مِنَ الْمُسْتَخِفِّینَ بِمَا أَوْعَدْتَ
و مرا در زمره آنها که وعده عذاب تو را سبک مىشمارند، هلاک مساز
وَ لاَ تُهْلِکْنِی مَعَ مَنْ تُهْلِکُ مِنَ الْمُتَعَرِّضِینَ لِمَقْتِکَ
و همراه آنها که در معرض خشم و عذاب تو هستند نابودم مکن.
وَ لاَ تُتَبِّرْنِی فِیمَنْ تُتَبِّرُ مِنَ الْمُنْحَرِفِینَ عَنْ سُبُلِکَ
و مرا در میان منحرفینى که از راه تو بیرون رفتهاند، درهم مشکن.
وَ نَجِّنِی مِنْ غَمَرَاتِ الْفِتْنَةِ وَ خَلِّصْنِی مِنْ لَهَوَاتِ الْبَلْوَى وَ أَجِرْنِی مِنْ أَخْذِ الْإِمْلاَءِ
و مرا از گرداب فتنهها نجات ده و از گردنههاى بلاها دور کن و از خطر فرصت دادن براى عذاب ناگهانى رهاییم ده.
وَ حُلْ بَیْنِی وَ بَیْنَ عَدُوٍّ یُضِلُّنِی وَ هَوًى یُوبِقُنِی وَ مَنْقَصَةٍ تَرْهَقُنِی
و تو خود بین من و بین دشمن که مىخواهد مرا فریب دهد و خواهش نفسى که مرا هلاک مىگرداند و زیانى که همه وجودم را مىگیرد، مانع باش.
وَ لاَ تُعْرِضْ عَنِّی إِعْرَاضَ مَنْ لاَ تَرْضَى عَنْهُ بَعْدَ غَضَبِکَ
و از من رو بر مگردان آنچنانکه روى مىگردانى از کسانى که پس از غضب خود هرگز از آنان راضى نمىشوى.
وَ لاَ تُؤْیِسْنِی مِنَ الْأَمَلِ فِیکَ فَیَغْلِبَ عَلَیَّ الْقُنُوطُ مِنْ رَحْمَتِکَ
و مرا در آرزومندى به آستانت نا امید مساز که یأس از رحمتت بر من غالب گردد
وَ لاَ تَمْنِحْنِی بِمَا لاَ طَاقَةَ لِی بِهِ فَتَبْهَظَنِی مِمَّا تُحَمِّلُنِیهِ مِنْ فَضْلِ مَحَبَّتِکَ
و بخششهایى را که من طاقت ندارم به من عطا مکن که بخاطر آنچه از افزونى رحمتت بر دوشم مىگذارى بارم گران شود.
وَ لاَ تُرْسِلْنِی مِنْ یَدِکَ إِرْسَالَ مَنْ لاَ خَیْرَ فِیهِ وَ لاَ حَاجَةَ بِکَ إِلَیْهِ وَ لاَ إِنَابَةَ لَهُ
و مرا از دست خود رها مکن همچون رها کردن کسى که خیرى در او نیست و نیازى به او ندارى و راه بازگشتى برایش نیست.
وَ لاَ تَرْمِ بِی رَمْیَ مَنْ سَقَطَ مِنْ عَیْنِ رِعَایَتِکَ وَ مَنِ اشْتَمَلَ عَلَیْهِ الْخِزْیُ مِنْ عِنْدِکَ
و مرا از خود دور مکن، چونان کسى که از چشم تو افتاده و مهر پستى و خوارى از جانب تو بر او خورده است.
بَلْ خُذْ بِیَدِی مِنْ سَقْطَةِ الْمُتَرَدِّینَ وَ وَهْلَةِ الْمُتَعَسِّفِینَ وَ زَلَّةِ الْمَغْرُورِینَ وَ وَرْطَةِ الْهَالِکِینَ
بلکه دست مرا بگیر که گرفتار سقوط افتادگان در عذاب و هراس منحرفان و لغزش فریب خوردگان و گرداب هلاک شدگان نگردم.
وَ عَافِنِی مِمَّا ابْتَلَیْتَ بِهِ طَبَقَاتِ عَبِیدِکَ وَ إِمَائِکَ وَ بَلِّغْنِی مَبَالِغَ مَنْ عُنِیتَ بِهِ وَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِ وَ رَضِیتَ عَنْهُ فَأَعَشْتَهُ حَمِیداً وَ تَوَفَّیْتَهُ سَعِیداً
و مرا سلامت بدار از بلاهائى که اصناف زنان و مردان را بدان مبتلا ساختهاى و مرا به درجات کسانى برسان که به آنها عنایت نمودهاى و نعمت در اختیارشان قرار دادهاى و از آنها رضایت دارى و حیات شایسته به آنان عطا فرمودهاى و مرگشان را قرین سعادت ساختهاى.
وَ طَوِّقْنِی طَوْقَ الْإِقْلاَعِ عَمَّا یُحْبِطُ الْحَسَنَاتِ وَ یَذْهَبُ بِالْبَرَکَاتِ
و این نکته را طوق گردنم ساز که خودم را از کارهایى که موجب حبط و نابودى حسنات و بر باد دادن برکات مىشود جدا سازم.
وَ أَشْعِرْ قَلْبِیَ الاِزْدِجَارَ عَنْ قَبَائِحِ السَّیِّئَاتِ وَ فَوَاضِحِ الْحَوْبَاتِ
و در قلب من چنان شعورى قرار ده که از زشتیهاى گناهان و رسوائیهاى معاصى نفرت پیدا کنم.
وَ لاَ تَشْغَلْنِی بِمَا لاَ أُدْرِکُهُ إِلاَّ بِکَ عَمَّا لاَ یُرْضِیکَ عَنِّی غَیْرُهُ
و مرا به امورى که جز با کمک تو به آنها نمىرسم (امور دنیا) مشغول مساز که از آنچه جز آنها تو را راضى نمىکند (امور آخرت) باز بمانم.
وَ انْزِعْ مِنْ قَلْبِی حُبَّ دُنْیَا دَنِیَّةٍ تَنْهَى عَمَّا عِنْدَکَ وَ تَصُدُّ عَنِ ابْتِغَاءِ الْوَسِیلَةِ إِلَیْکَ وَ تُذْهِلُ عَنِ التَّقَرُّبِ مِنْکَ
و محبت دنیاى پست را از دل من بکن، دنیائى که مرا از آنچه نزد توست باز مىدارد و از توسل بسوى تو مرا منع مىکند و از تقرب جستن به درگاهت غافلم مىسازد.
وَ زَیِّنْ لِیَ التَّفَرُّدَ بِمُنَاجَاتِکَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ
و مناجات با خودت را در تنهائى و به هنگام شب و روز در نظرم زیبا جلوهگر ساز.
وَ هَبْ لِی عِصْمَةً تُدْنِینِی مِنْ خَشْیَتِکَ وَ تَقْطَعُنِی عَنْ رُکُوبِ مَحَارِمِکَ وَ تَفُکَّنِی مِنْ أَسْرِ الْعَظَائِمِ
و به من عصمت و تقوایى ببخش که مرا به مقام ترس از خشمت نزدیک نماید و از ارتکاب محرمات تو بدور دارد و از ابتلا به گناهان بزرگ رهایم سازد.
وَ هَبْ لِیَ التَّطْهِیرَ مِنْ دَنَسِ الْعِصْیَانِ وَ أَذْهِبْ عَنِّی دَرَنَ الْخَطَایَا وَ سَرْبِلْنِی بِسِرْبَالِ عَافِیَتِکَ
و به من توفیق پاک شدن از ناپاکى گناه را عطا فرما و آلودگى خطا را از من دور کن و پیراهن سلامت و عافیت را بر من بپوشان
وَ رَدِّنِی رِدَاءَ مُعَافَاتِکَ وَ جَلِّلْنِی سَوَابِغَ نَعْمَائِکَ وَ ظَاهِرْ لَدَیَّ فَضْلَکَ وَ طَوْلَکَ
و رداى صحتت را بر تن من بینداز و مرا با نعمتهاى فراوانت در بر بگیر و فضل و بخششت را یکى پس از دیگرى بر من نازل فرما.
وَ أَیِّدْنِی بِتَوْفِیقِکَ وَ تَسْدِیدِکَ وَ أَعِنِّی عَلَى صَالِحِ النِّیَّةِ وَ مَرْضِیِّ الْقَوْلِ وَ مُسْتَحْسَنِ الْعَمَلِ
و با توفیق و پشتیبانى خود مرا تأیید فرما و مرا در نیت شایسته و گفتار مورد رضایت و رفتار نیکو یارى کن
وَ لاَ تَکِلْنِی إِلَى حَوْلِی وَ قُوَّتِی دُونَ حَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ
و مرا بجاى قدرت و توان خودت، به قدرت و توان خودم وامگذار.
وَ لاَ تُخْزِنِی یَوْمَ تَبْعَثُنِی لِلِقَائِکَ وَ لاَ تَفْضَحْنِی بَیْنَ یَدَیْ أَوْلِیَائِکَ وَ لاَ تُنْسِنِی ذِکْرَکَ وَ لاَ تُذْهِبْ عَنِّی شُکْرَکَ
و روزى که مرا براى ملاقات با خودت مبعوث مىکنى، خوارم مساز و در نزد دوستانت رسوایم مکن و ذکر خودت را از یادم مبر و شکرت را از من مگیر،
بَلْ أَلْزِمْنِیهِ فِی أَحْوَالِ السَّهْوِ عِنْدَ غَفَلاَتِ الْجَاهِلِینَ لِآلاَئِکَ وَ أَوْزِعْنِی أَنْ أُثْنِیَ بِمَا أَوْلَیْتَنِیهِ وَ أَعْتَرِفَ بِمَا أَسْدَیْتَهُ إِلَیَ
بلکه در آن هنگام که جاهلان، نسبت به نعمتهایت در غفلتاند، مرا در حالات فراموشى، به شکر و سپاس خود ملتزم بدار و به من الهام کن که بر آنچه بمن در آنها ولایت دادهاى ثناى تو را بگویم و به نیکىهایى که ابتدا در حق من انجام دادهاى اعتراف کنم.
وَ اجْعَلْ رَغْبَتِی إِلَیْکَ فَوْقَ رَغْبَةِ الرَّاغِبِینَ وَ حَمْدِی إِیَّاکَ فَوْقَ حَمْدِ الْحَامِدِینَ
و رغبت من بسوى خودت را بالاتر از رغبت دیگران و شکر مرا نسبت به خودت، برتر از شکر دیگران قرار بده
وَ لاَ تَخْذُلْنِی عِنْدَ فَاقَتِی إِلَیْکَ وَ لاَ تُهْلِکْنِی بِمَا أَسْدَیْتُهُ إِلَیْکَ وَ لاَ تَجْبَهْنِی بِمَا جَبَهْتَ بِهِ الْمُعَانِدِینَ لَکَ
و آن هنگام که بتو نیازمندم، مرا خوار مساز و بخاطر اهمالهائى که در حق تو انجام دادهام هلاکم مگردان و با من آنگونه که با دشمنانت بر خورد میکنى بر خورد مکن،
فَإِنِّی لَکَ مُسَلِّمٌ أَعْلَمُ أَنَّ الْحُجَّةَ لَکَ وَ أَنَّکَ أَوْلَى بِالْفَضْلِ وَ أَعْوَدُ بِالْإِحْسَانِ وَ أَهْلُ التَّقْوَى وَ أَهْلُ الْمَغْفِرَةِ
که همانا من در برابر تو تسلیمم و میدانم که حجت و دلیل از آن توست و تو در فضل، شایستهتر و در احسان، سود بخشتر از دیگرانى. و تو اهل تقوى و آمرزش هستى
وَ أَنَّکَ بِأَنْ تَعْفُوَ أَوْلَى مِنْکَ بِأَنْ تُعَاقِبَ وَ أَنَّکَ بِأَنْ تَسْتُرَ أَقْرَبُ مِنْکَ إِلَى أَنْ تَشْهَرَ
و به اینکه عفو کنى شایستهترى تا به اینکه عقاب نمایى، و به اینکه گناهان ما را بپوشانى نزدیکترى تا به اینکه آنها را بر ملا کنى.
فَأَحْیِنِی حَیَاةً طَیِّبَةً تَنْتَظِمُ بِمَا أُرِیدُ وَ تَبْلُغُ مَا أُحِبُّ مِنْ حَیْثُ لاَ آتِی مَا تَکْرَهُ وَ لاَ أَرْتَکِبُ مَا نَهَیْتَ عَنْهُ وَ أَمِتْنِی مِیتَةَ مَنْ یَسْعَى نُورُهُ بَیْنَ یَدَیْهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ
پس مرا زنده بدار با حیاتى پاک که هماهنگ با خواستههاى من باشد و به آنچه دوست مىدارم منتهى گردد، بگونهاى که آنچه تو نمىپسندى انجام ندهم و آنچه را نهى کردهاى مرتکب نشوم و مرا همچون کسانى بمیران که نور و فروغ آنها از پیش رو و از جانب راست، اطرافشان را نورانى ساخته است.
وَ ذَلِّلْنِی بَیْنَ یَدَیْکَ وَ أَعِزَّنِی عِنْدَ خَلْقِکَ وَ ضَعْنِی إِذَا خَلَوتُ بِکَ وَ ارْفَعْنِی بَیْنَ عِبَادِکَ وَ أَغْنِنِی عَمَّنْ هُوَ غَنِیٌّ عَنِّی وَ زِدْنِی إِلَیْکَ فَاقَةً وَ فَقْراً
و مرا در نزد خود کوچک کن و در نزد مخلوقاتت بزرگ بنما و آن هنگام که با تو خلوت مىکنم پستم کن و در بین بندگانت بالایم ببر و مرا بى نیاز کن از کسى که از من بى نیاز است و فقر و گدائى مرا نسبت به خودت افزون فرما
وَ أَعِذْنِی مِنْ شَمَاتَةِ الْأَعْدَاءِ وَ مِنْ حُلُولِ الْبَلاَءِ وَ مِنَ الذُّلِّ وَ الْعَنَاءِ
و مرا از سرزنش دشمنان و از نزول بلا و از ذلت و سختى محفوظ بدار و مرا در آنچه از گناهان که بدانها مطلعى تحت پوشش عفوت قرار بده،
تَغَمَّدْنِی فِیمَا اطَّلَعْتَ عَلَیْهِ مِنِّی بِمَا یَتَغَمَّدُ بِهِ الْقَادِرُ عَلَى الْبَطْشِ لَوْ لاَ حِلْمُهُ وَ الْآخِذُ عَلَى الْجَرِیرَةِ لَوْ لاَ أَنَاتُهُ
آنسان که مىپوشاند کسى که اگر بردباریش مانع نباشد بر انتقام سخت قادر است و اگر درنگ و تأملش نباشد بر مؤاخذه بر گناه توانایى دارد.
وَ إِذَا أَرَدْتَ بِقَوْمٍ فِتْنَةً أَوْ سُوءاً فَنَجِّنِی مِنْهَا لِوَاذاً بِکَ وَ إِذْ لَمْ تُقِمْنِی مَقَامَ فَضِیحَةٍ فِی دُنْیَاکَ فَلاَ تُقِمْنِی مِثْلَهُ فِی آخِرَتِکَ
و اگر خواستى قومى را گرفتار فتنه یا امر ناگوارى بسازى، مرا بخاطر آنکه بتو پناه آوردهام، از آن نجات ده و چون مرا در دنیا به ورطه فضیحت و رسوایى نینداختهاى در آخرت نیز مرا در آن مینداز.
وَ اشْفَعْ لِی أَوَائِلَ مِنَنِکَ بِأَوَاخِرِهَا وَ قَدِیمَ فَوَائِدِکَ بِحَوَادِثِهَا وَ لاَ تَمْدُدْ لِی مَدّاً یَقْسُو مَعَهُ قَلْبِی
و در حق من نعمتهاى پیشینت را به نعمتهاى پسین و سودهاى قدیمت را به منافع جدید متصل گردان و عمر مرا چندان طولانى مساز که قلبم قساوت گیرد
وَ لاَ تَقْرَعْنِی قَارِعَةً یَذْهَبُ لَهَا بَهَائِی وَ لاَ تَسُمْنِی خَسِیسَةً یَصْغُرُ لَهَا قَدْرِی وَ لاَ نَقِیصَةً یُجْهَلُ مِنْ أَجْلِهَا مَکَانِی
و در سختیها چنان مرا مکوبان که بخاطر آن ارزش من از دست برود و مرا به امر پستى که منزلت من در آن کوچک شود و نقیصهاى که بخاطر آن جایگاه و مرتبت من مجهول بماند، گرفتار مساز
وَ لاَ تَرُعْنِی رَوْعَةً أُبْلِسُ بِهَا وَ لاَ خِیفَةً أُوجِسُ دُونَهَا اجْعَلْ هَیْبَتِی فِی وَعِیدِکَ وَ حَذَرِی مِنْ إِعْذَارِکَ وَ إِنْذَارِکَ وَ رَهْبَتِی عِنْد تِلاَوَةِ آیَاتِکَ
و مرا چنان مترسان که نا امید شوم و آنسان بیمناکم مساز که وحشت و در دل داشته باشم و ترس مرا در تهدیدهایت از عذاب و پرهیز مرا در اتمام حجتها و انذارهاى خود و هراس مرا در هنگام تلاوت آیات خودت قرار ده.
وَ اعْمُرْ لَیْلِی بِإِیقَاظِی فِیهِ لِعِبَادَتِکَ وَ تَفَرُّدِی بِالتَّهَجُّدِ لَکَ وَ تَجَرُّدِی بِسُکُونِی إِلَیْکَ
شب مرا طولانى گردان با بیدار کردنم براى عبادت و اینکه تنها، به مناجات با تو بپردازم و از دیگران دل بریده و تنها با تو آرامش یابم
وَ إِنْزَالِ حَوَائِجِی بِکَ وَ مُنَازَلَتِی إِیَّاکَ فِی فَکَاکِ رَقَبَتِی مِنْ نَارِکَ وَ إِجَارَتِی مِمَّا فِیهِ أَهْلُهَا مِنْ عَذَابِکَ
و نیازهایم را بدرگاه تو آورم و دائما از تو بخواهم که مرا از آتش خشمت آزاد سازى و مرا از عذابى که اهل دوزخ در آن گرفتارند نجات دهى.
وَ لاَ تَذَرْنِی فِی طُغْیَانِی عَامِهاً وَ لاَ فِی غَمْرَتِی سَاهِیاً حَتَّى حِینٍ وَ لاَ تَجْعَلْنِی عِظَةً لِمَنِ اتَّعَظَ وَ لاَ نَکَالاً لِمَنِ اعْتَبَرَ وَ لاَ فِتْنَةً لِمَنْ نَظَرَ
و مرا لحظهاى بخود وامگذار که در طغیان و سرکشى متحیر و در گرداب جهل و نادانى، غافل باشم، و سرنوشت مرا پندى براى پندپذیرها و سرانجامى شوم براى عبرت پذیران و آزمایشى براى اهل نظر قرار مده
وَ لاَ تَمْکُرْ بِی فِیمَنْ تَمْکُرُ بِهِ وَ لاَ تَسْتَبْدِلْ بِی غَیْرِی وَ لاَ تُغَیِّرْ لِی اسْماً وَ لاَ تُبَدِّلْ لِی جِسْماً
و مرا در میان آنانکه با آنها مکر مىکنى، مورد مکر قرار نده و بجاى من دیگرى را بر مگزین و اسم مرا در زمره بندگانت تغییر مده و جسم مرا مبدل مساز
وَ لاَ تَتَّخِذْنِی هُزُواً لِخَلْقِکَ وَ لاَ سُخْرِیّاً لَکَ وَ لاَ تَبَعاً إِلاَّ لِمَرْضَاتِکَ وَ لاَ مُمْتَهَناً إِلاَّ بِالاِنْتِقَامِ لَکَ
و مرا وسیله استهزاء بندگانت و مورد تمسخر در آستانت قرار مده و چنانم کن که تنها بدنبال رضایت تو و در انتقام از دشمنانت، تنها در خدمت تو باشم.
وَ أَوْجِدْنِی بَرْدَ عَفْوِکَ وَ حَلاَوَةَ رَحْمَتِکَ وَ رَوْحِکَ وَ رَیْحَانِکَ وَ جَنَّةِ نَعِیمِکَ
و مرا از لذت عفوت و شیرینى رحمتت و آسودگى و رزق خویش و از بهشت نعمتهایت برخوردار ساز
وَ أَذِقْنِی طَعْمَ الْفَرَاغِ لِمَا تُحِبُّ بِسَعَةٍ مِنْ سَعَتِکَ وَ الاِجْتِهَادِ فِیمَا یُزْلِفُ لَدَیْکَ وَ عِنْدَکَ وَ أَتْحِفْنِی بِتُحْفَةٍ مِنْ تُحَفَاتِکَ
و با گشایشى از دریاى بیکرانت مزه فارغ شدن از انجام طاعاتى که تو دوست میدارى و تلاش در آنچه ما را به تو نزدیک مىسازد را در کام من بچشان و با تحفهاى از تحفههایت مرا بهرهمند فرما.
وَ اجْعَلْ تِجَارَتِی رَابِحَةً وَ کَرَّتِی غَیْرَ خَاسِرَةٍ وَ أَخِفْنِی مَقَامَکَ وَ شَوِّقْنِی لِقَاءَکَ
و تجارت مرا سودمند و بازگشتم بسوى خودت را بدون زیان قرار بده و مرا از مقام خود بترسان و شوق مرا براى دیدار با خودت افزون کن
وَ تُبْ عَلَیَّ تَوْبَةً نَصُوحاً لاَ تُبْقِ مَعَهَا ذُنُوباً صَغِیرَةً وَ لاَ کَبِیرَةً وَ لاَ تَذَرْ مَعَهَا عَلاَنِیَةً وَ لاَ سَرِیرَةً
و بسوى من عنایت کن تا من نیز بسوى تو توبه کنم، توبهاى حقیقى که در پرتو آن، هیچ گناه کوچک و بزرگ و هیچ خطاى آشکار و پنهانى را باقى نگذارى.
وَ انْزِعِ الْغِلَّ مِنْ صَدْرِی لِلْمُؤْمِنِینَ وَ اعْطِفْ بِقَلْبِی عَلَى الْخَاشِعِینَ وَ کُنْ لِی کَمَا تَکُونُ لِلصَّالِحِینَ
و هر گونه کینهاى نسبت به مؤمنین را از دلم بر کن و قلبم را نسبت به خاشعین عطوف گردان و آنسان که با صالحان هستى، با من باش
وَ حَلِّنِی حِلْیَةَ الْمُتَّقِینَ وَ اجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الْغَابِرِینَ وَ ذِکْراً نَامِیاً فِی الْآخِرِینَ وَ وَافِ بِی عَرْصَةَ الْأَوَّلِینَ
و بر من زیور اهل تقوا بپوشان و براى من سخنى صادق در میان گذشتگان و یادى والا در بین آیندگان قرار ده و مرا به جایگاه پیشینیان برسان.
وَ تَمِّمْ سُبُوغَ نِعْمَتِکَ عَلَیَّ وَ ظَاهِرْ کَرَامَاتِهَا لَدَیَّ امْلَأْ مِنْ فَوَائِدِکَ یَدَیَّ وَ سُقْ کَرَائِمَ مَوَاهِبِکَ إِلَیَ
و کمال نعمتت را بر من تمام کن و ارزشمندیهاى این نعمتها را برایم آشکار ساز، دستم را از عطایایت پر کن و از بخششهاى گرامىات بسوى من روان کن
وَ جَاوِرْ بِیَ الْأَطْیَبِینَ مِنْ أَوْلِیَائِکَ فِی الْجِنَانِ الَّتِی زَیَّنْتَهَا لِأَصْفِیَائِکَ وَ جَلِّلْنِی شَرَائِفَ نِحَلِکَ فِی الْمَقَامَاتِ الْمُعَدَّةِ لِأَحِبَّائِکَ
و مرا در بهشت که براى بر گزیدگانت زینت کردهاى، در کنار پاکترین دوستانت جاى ده و در مقاماتى که براى محبان خویش آماده ساختهاى مرا با شریفترین عطایاى خویش بپوشان.
وَ اجْعَلْ لِی عِنْدَکَ مَقِیلاً آوِی إِلَیْهِ مُطْمَئِنّاً وَ مَثَابَةً أَتَبَوَّؤُهَا وَ أَقَرُّ عَیْناً وَ لاَ تُقَایِسْنِی بِعَظِیمَاتِ الْجَرَائِرِ
و براى من در جوار خودت مأمنى قرار ده که با آرامش خاطر در آن پناه گیرم و جایگاهى که در آن مأوا گزینم و چشمم را بدان روشن کنم و مرا با گناهان بزرگم مورد ارزیابى قرار مده
وَ لاَ تُهْلِکْنِی یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ وَ أَزِلْ عَنِّی کُلَّ شَکٍّ وَ شُبْهَةٍ وَ اجْعَلْ لِی فِی الْحَقِّ طَرِیقاً مِنْ کُلِّ رَحْمَةٍ
و در آن روز که سریرهها آشکار مىگردد، هلاکم مساز و از من هر گونه شک و شبههاى را بر طرف فرما و در راستاى حق، از هر رحمتى برایم راهى قرار ده
وَ أَجْزِلْ لِی قِسَمَ الْمَوَاهِبِ مِنْ نَوَالِکَ وَ وَفِّرْ عَلَیَّ حُظُوظَ الْإِحْسَانِ مِنْ إِفْضَالِکَ
و بهرههاى من از بخششهایت را فراوان کن و بهرهمندیم از احسان و فضلت را زیاد گردان.
وَ اجْعَلْ قَلْبِی وَاثِقاً بِمَا عِنْدَکَ وَ هَمِّی مُسْتَفْرَغاً لِمَا هُوَ لَکَ وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْتَعْمِلُ بِهِ خَالِصَتَکَ
و قلب مرا نسبت به آنچه نزد توست مطمئن گردان و عزمم را فقط نسبت به آنچه از آن توست متوجه کن و مرا به کارهائى وادار کن که خواص را به آنها وادار مىکنى
وَ أَشْرِبْ قَلْبِی عِنْدَ ذُهُولِ الْعُقُولِ طَاعَتَکَ وَ اجْمَعْ لِیَ الْغِنَى وَ الْعَفَافَ وَ الدَّعَةَ وَ الْمُعَافَاةَ وَ الصِّحَّةَ وَ السَّعَةَ وَ الطُّمَأْنِینَةَ وَ الْعَافِیَةَ
و آن هنگام که عقل از بندگى تو غفلت مىکند، قلبم را از یادت پر کن و در من و براى من بى نیازى، عفت، آرامش، عافیت، صحت، گشایش، اطمینان و سلامتى را جمع گردان.
وَ لاَ تُحْبِطْ حَسَنَاتِی بِمَا یَشُوبُهَا مِنْ مَعْصِیَتِکَ وَ لاَ خَلَوَاتِی بِمَا یَعْرِضُ لِی مِنْ نَزَغَاتِ فِتْنَتِکَ
و کارهاى پسندیده مرا با گناهانى که در آنها مخلوط است نابود مکن و خلوتهاى راز آلود مرا بخاطر خطاهائى که در آزمایشهایت بدان مبتلا مىشوم، از من مگیر
وَ صُنْ وَجْهِی عَنِ الطَّلَبِ إِلَى أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ وَ ذُبِّنِی عَنِ الْتِمَاسِ مَا عِنْدَ الْفَاسِقِینَ
و آبروى مرا از اینکه دست طلب بسوى فردى از بندگانت دراز کنم مصون بدار و از التماس کردن براى آنچه نزد فاسقان است، حفظم کن.
وَ لاَ تَجْعَلْنِی لِلظَّالِمِینَ ظَهِیراً وَ لاَ لَهُمْ عَلَى مَحْوِ کِتَابِکَ یَداً وَ نَصِیراً وَ حُطْنِی مِنْ حَیْثُ لاَ أَعْلَمُ حِیَاطَةً تَقِینِی بِهَا
و مرا پشتیبان ستمکاران و دستیار و یاور آنان دراز بین بردن قرآنت قرار مده و از جائى که من نمىدانم مرا در حیطه عنایت خود قرار ده، آنسان که مرا از خطاها حفظ کنى
وَ افْتَحْ لِی أَبْوَابَ تَوْبَتِکَ وَ رَحْمَتِکَ وَ رَأْفَتِکَ وَ رِزْقِکَ الْوَاسِعِ إِنِّی إِلَیْکَ مِنَ الرَّاغِبِینَ وَ أَتْمِمْ لِی إِنْعَامَکَ إِنَّکَ خَیْرُ الْمُنْعِمِینَ
و بر من درهاى توبه و رحمت و رأفت و روزى فراوانت را بگشاى، که من از علاقهمندان آستان توأم و بر من بخششت را تمام کن که تو بهترین نعمت دهندگانى.
وَ اجْعَلْ بَاقِیَ عُمُرِی فِی الْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ابْتِغَاءَ وَجْهِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ
و باقیمانده عمر مرا در انجام حج و عمره براى رضاى خودت قرار ده، اى پروردگار عالمیان،
وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ وَ السَّلاَمُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْهِمْ أَبَدَ الْآبِدِینَ
و بر محمد صلى الله علیه و آله و آل پاک و مطهر آن حضرت درود فرست و براى همیشه بر او و بر آنان سلام و درود باد.
